Regelmatig krijg je als bewindvoerder te maken met Persoonsgebonden Budgetten (PGB’s). Gelet op de grote bedragen die hier vaak mee gemoeid zijn, trekt een dergelijk budget regelmatig vreemde vogels aan, die graag een graantje meepikken. In oktober 2008 maakte Zembla een uitzending over bewindvoerders genaamd:”Bewindvoerdersbende”. Laatst was er een uitzending over zorgboerderijen en PGB’s. Die uitzending had “PGBende” kunnen heten. Dat PGB’s voor problemen kunnen zorgen weten bewindvoerders al lang.
De kinderen
Acht jaar geleden kwamen de goederen van meneer De Boer en mevrouw Jansen via een doorverwijzing van de gespecialiseerde Thuiszorg onder bewind te staan. Ze hebben samen drie kinderen, maar uit eerdere huwelijken zijn nog negen kinderen aanwezig. Twaalf in totaal.
Mevrouw heeft in het verleden een herseninfarct gehad en was voordien al bekend met een psychiatrische aandoening. Ondanks zijn respectabele leeftijd neemt meneer De Boer (70) al jaren de volledige verzorging van mevrouw Jansen (60) op zich. Door financieel misbruik van de kinderen waren er problematische schulden ontstaan, waardoor ontruiming van de woning en afsluiting van energie dreigden. Meneer De Boer was een zachtaardige man en kon geen weerstand bieden aan de druk die door de kinderen werd uitgeoefend om telkens geld af te staan.
Al snel na het uitspreken van het bewind, zijn de kinderen naar de achtergrond verdwenen. Er was immers niets meer te halen. Uitzetting en afsluiting werden voorkomen en de schulden gesaneerd. Een rustig dossier en een rustige oude dag voor deze mensen. Soms kwam ik meneer De Boer op straat tegen. Dan maakte ik een praatje met hem en bij het afscheid schudden we elkaar de hand. Hij pakte dan met twee handen tegelijk mijn hand en hield die zo lang vast, dat ik daarna extra snel moest fietsen om nog op tijd op mijn volgende afspraak te komen. Dankbaarheid waar je als bewindvoerder nog een warm gevoel van krijgt. Daar doe je het toch allemaal voor?
Na 8 jaar relatieve rust komt er een signaal van de Thuiszorg die daar al meer dan twaalf jaar over de vloer komt. Eén van de kinderen heeft een PGB voor moeder aangevraagd en wil zelf, met nog enkele anderen broers en zussen, zorg gaan verlenen aan moeder. Er blijkt een indicatie te zijn voor een bedrag van € 45.000,= per jaar voor een periode van 5 jaar. In totaal zo’n € 225.000,= over de hele periode.
De zorg werd volgens de informatie van de Thuiszorg voornamelijk door de heer De Boer zelf verleend. Toen ik als bewindvoerder de kinderen mocht vertellen dat de zorg ook wel daadwerkelijk geleverd moest worden en het PGB niet zomaar onder de kinderen verdeeld kon worden, begonnen de problemen. Klachtenprocedures en zelfs bedreigingen. Advocaten en PGB bemiddelingsbureautjes werden ingeschakeld, met als voornaamste doel de bewindvoerder in diskrediet te brengen.
De Thuiszorg is buiten de deur gezet door de kinderen en er ligt een verzoek bij de kantonrechter om één van de kinderen tot bewindvoerder en mentor te benoemen.
Op het moment dat ik dit schrijf is er nog geen uitspraak gedaan, maar wat de uitkomst ook is. Het mag duidelijk zijn dat een PGB soms aanleiding kan zijn tot een hoop narigheid. Niet zozeer voor mij als bewindvoerder, maar ik kwam meneer De Boer een paar dagen geleden tegen op straat. Ik stopte zoals gewoonlijk. Hij pakte mijn hand met twee handen vast (als hij er drie had gehad, had hij zijn derde hand er ook bij betrokken). Het enige wat hij fluisterde was:”Ach meneer, de kinderen willen het zo”. Alsof hij zich wilde verontschuldigen.
Flink doortrappend, onderweg naar mijn volgende afspraak, realiseer ik mij dat ik inmiddels geen onderdeel meer ben van de oplossing, maar onderdeel van het probleem. Wat de kantonrechter ook beslist, het is maar zeer de vraag of het voor deze mensen een oplossing zal zijn.